هرگز در را به صدا در نمی آورد , مهمانی است ناخوانده

در را می گشايد و وارد می گردد , او را نمی بينی , صدايش را نمی شنوی

تنها احساس می کنی دردی مالامال از آه تمام سينه ات را فرا می گيرد

و ابر های آبی چشمانت بانگ باريدن دارد ...

صاعقه های آه از قلبت می جهد و برق غم وجودت را آتش می کشد

و آن وقت است که سيل باران از چشمانت فرو می بارد ...

آه اين چه مهمانی است که تحفه هايش

جز اشک و آه چيز ديگری نيست

شايد بدانی جز سرکار غم

کس ديگری نيست ...

نظرات شما عزیزان:

yekta

ساعت15:09---25 مرداد 1391

[وب سایت]

قشنگ بود

tabasom

ساعت17:21---20 مرداد 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

bahal bodann khosham omad

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: